Inbreuk

De gedachte voor eeuwig gevangen te zijn in de verantwoordlijkheid/het zorgen voor de ander (z'n leven), dus de gedachte voor eeuwig gevangen te zijn in de relatie, dus in de mind.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven voor eeuwig gevangen te zijn in de relatie dus in de mind.
Dit denken als inbreuk, inbraak, is misselijk makend.
Niet de persoon maakt me misselijk maar de gedachte dat ik aan een persoon 'vast zit', connected, maakt misselijk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik vastzit, to be connected, aan een persoon.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb misselijk te worden als gevolg van de gedachte vast te zitten aan een andere persoon.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb inbreuk te maken op mezelf met de gedachte dat ik vastzit aan een andere persoon.
Inbreuk als onderdrukking? Onderdrukking van Zelf door de mind?
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te onderdrukken door de mind door de gedachte vast te zitten aan een andere persoon in de vorm van verantwoordelijk zijn voor het leven van een andere persoon, en daarmee mijzelf als Leven volledig te onderdrukken.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de andere persoon mij onderdrukt, inbreuk maakt, inplaats van in te zien dat ik als mind mezelf heb onderdrukt.
Inbreuk, daarin zit weer het breken. Inbreken.
Wat is toch dat inbreken? Het breken van de connectie. Maar wat is dan het in?
Iemand wil leven via de liefde voor de ander, welke de ander verantwoordelijk maakt voor zijn/haar leven. Dit is in feite inbreken in de eenheid van de ander, de ander laat inbreken in het een en gelijk zijn als zelf, door een en gelijk te worden met de ander, door te gaan zorgen voor de ander zijn/haar leven, en hiermee het eigen leven als Zelf te onderdrukken en tevens afhankelijk te maken van die ander. De eenheid met Zelf wordt gebroken, splitsing ontstaat (en hier is weer het ont-staan, niet staan als Zelf). Zichzelf toegestaan vast te klikken in de connectie met de ander door zichzelf verantwoordelijk te maken voor het leven van de ander en vice versa. Inbreuk van de ander, toelaten zichzelf te laten splitsen door in de mind te gaan door te gaan zorgen voor de ander en vervolgens de ander nodig te hebben om zelf te leven, dus te gaan 'wachten' op de ander.
Deze connectie weerhoudt van een en gelijk worden als Zelf, en dus volgt hierop de wens en actie de connectie met de ander te willen breken.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de ander inbreuk kan maken op mij, inplaats van in te zien dat ik de eenheid met/als Zelf als Leven heb toegestaan te laten breken, door te geloven dat ik verantwoordelijk ben voor het leven van de ander en daarmee een connectie, relatie met de ander ben aangegaan welke gelijk staat als een connectie in/als de mind.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te splitsen door te geloven verantwoordelijk te zijn voor het leven van de ander en hiermee afhankelijk te worden van de ander voor mijn eigen leven, wat gelijk staat aan afhankelijk zijn van de mind.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb afhankelijk te worden van de mind om in leven te blijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik afhankelijk ben van de mind om in leven te blijven, in plaats van in te zien dat leven in afhankelijkheid van de mind juist leven in splitsing, in breuk is met zelf, gebroken.
Ik als Zelf ben een en gelijk als Leven als de Adem.