vervolg zelfvergevingen alleen staan

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb financieel niet alleen te durven staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het voor een vrouw moeilijker is dan voor een man om financieel alleen te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat een vrouw financieel niet alleen kan of mag staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn worden beschimpt als ik als vrouw totaal alleen ga staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat het me niet lukt om totaal alleen te staan en dat ik dan wordt beschimpt als ik hulp vraag, waarin ik nu gelijk zie dat ik hulp wil vragen als help-hel-mind van de ander, in plaats van te vertrouwen op de aanwezigheid van steun van de ander en mezelf als zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik alleen niet voldoende geld kan verdienen om van rond te komen, en als dit niet lukt is er niemand om op terug te vallen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een man nodig te hebben om financieel op terug te vallen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de wereld te hard te vinden om als vrouw alleen te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik het niet waard ben om alleen te staan, dus niet voldoende geld zal verdienen als ik alleen sta.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alle gebeurtenissen te sturen vanuit de mind, vanuit gedachtes, angsten, wensen, verlangens, en daarmee constant de hele boel in de war te gooien dus verwarring te schoppen/scheppen waardoor ik steeds niet hier hoef te zijn en dus ook niet hier kan zijn want ik ben in de mind verwarring aan het schoppen/scheppen, in plaats van in te zien dat als ik stop met schoppen en verwarring scheppen, ik datgene kan zien wat het beste is voor alles en iedereen, dus inclusief mijzelf, waarna ik mijzelf als zelf kan bewegen in wat het beste is voor alles en iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb nooit op mezelf als leven te hebben kunnen vertrouwen en daardoor mezelf veilig ben gaan stellen met sturing vanuit de mind, veilig stellen als stellig zijn vanuit de mind, wat geen ruimte laat voor leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te gaan leven vanuit een 'vooruitziende blik', wat staren in het programma van de mind inhoudt, om een gevoel van vertrouwen te creeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat een gevoel van vertrouwen ook werkelijk veilig is, in plaats van in te zien dat het totaal onveilig is want gecreeerd in en als de mind dus in en als polariteit, waardoor ik automatisch de tegenpool meecreeer, voor mezelf en/of voor de ander, wat altijd een instabiele situatie geeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zoeken naar een stabiele situatie, in plaats van in te zien dat ikzelf als zelf het enige is wat constant is, en dus het enige wat ik kan doen is de mind stoppen zodat ik een en gelijk als zelf kan gaan worden, wat inhoudt stoppen met alle reacties en controles vanuit de mind, dus loslaten en vergeven van alle gecreeerde illusies van vertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik altijd meer geld zal hebben als ik samen leef met een man dan als ik alleen leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik alleen wel net voldoende geld kan verdienen om van rond te komen, maar niet om 'gerust' van te kunnen leven, wat inhoudt dat ik het wel verdien te leven als en in de mind (rond komen), maar niet om rust te vinden in en als zelf als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik het niet waard ben of verdien om rust te vinden in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik rust moet vinden in en als mezelf, wat inhoudt dat er onrust aanwezig is en ik iets moet vinden, in plaats van in te zien dat ik stil kan worden door alle reacties in en als de mind te stoppen, en dit stil worden van binnen is het enige waarin ik zelf als zelf in rust kan zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen steun te mogen ontvangen van anderen dan van een partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik steun kan vragen aan een ander dan een partner, en dus heb ik een partner nodig om op te steunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een partner nodig heb om op te steunen, wat inhoudt om bij 'uit te rusten', in plaats van in te zien dat ik zelf de enige ben die me kan ondersteunen met de steun die er is, en dat ik steun kan vragen om een en gelijk als zelf te worden, om mezelf te ondersteunen in het een en gelijk als mijzelf als steun worden, aanwezig in stilte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de ander stil moet zijn zodat ik stil kan worden van binnen, in plaats van in te zien dat ik alleen stil kan worden van binnen door al mijn reacties en dus ook zorgen te stoppen, en de ander en de zorgen zijn een ondersteuning om deze reacties hierop daadwerkelijk te stoppen, onafhankelijk van de ander en de gecreeerde zorgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat alle financiele zorgen weg moeten zijn om stil te worden van binnen, in plaats van in te zien dat ik de enige ben die mijn reacties als zorgen kan stoppen wat uiteindelijk stilte zal brengen van binnen; hoe stiller van binnen, hoe minder zorgen ik creeer dus op deze manier creeer ik in ieder geval geen financiele onrust door zorgen over de financien, en kan ik vanuit gezond verstand zien hoe ik financieel kan zorgen voor mezelf op een manier die het beste is voor alles en iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik financieel alleen moet staan om al(l)een te worden, in plaats van in te zien dat financiele ondersteuning een (tijdelijke) ondersteuning kan zijn in het proces om alleen te gaan staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb specifieke ondersteuning te verwachten, specifiek als voorgeprogrammeerd in mijn mind door mijn mind, wat geen onvoorwaardelijke steun is want is een verwachting van/als de mind, dus dit soort ondersteuning zal altijd de mind ondersteunen in stand te blijven, in plaats van in te zien dat alles en iedereen op dit moment Hier om me heen mij steunt in het ondersteunen van mezelf om een en gelijk als zelf te worden, om alleen te gaan staan door alles wat van de mind is als reacties als gedachtes gevoelens en emoties te stoppen; op deze manier is ook mijn mind mijn steun, want deze laat me zien waar ik mezelf van mezelf heb afgescheiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik ondersteuning van buitenaf nodig heb, in plaats van in te zien dat ik mezelf ondersteun met datgene wat Hier is als steun.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat mijn mind me niet steunt maar tegenwerkt, en daarmee geef ik de macht aan de mind door 'tegenover' de mind te gaan staan in afschuw van wat ik te zien krijg, om vervolgens boos te worden als reactie, wat de mind nog meer versterkt waardoor de zogenaamde 'tegenwerking' vergroot wordt, in plaats van samen te werken en in te zien dat de mind mij steunt in het zien waarop ik reageer, altijd, in ieder moment, wat wijst op waar ik mezelf heb afgescheiden van mezelf, van mezelf als mind en uiteindelijk van mezelf als zelf; de mind is altijd bij me dus laat me in ieder moment zien waar ik niet een en gelijk ben als zelf; de steun is dus in ieder moment, overal aanwezig.


Kijk bijvoorbeeld ook naar de gereedschappen die je zijn aangereikt: zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving, toepassing van zelf-correctie en ademen – deze zijn onvoorwaardelijk met allen gedeeld, en in het ontvangen van de assistentie en steun, bepaal alleen jij voor jezelf of je je al dan niet zal toepassen, assisteren en ondersteunen met de assistentie en steun die onvoorwaardelijk is gedeeld en gegeven. Niemand anders in deze realiteit, in deze wereld bepaalt wat dan ook voor wie dan ook.

En het is interessant, want de ervaring van alleen zijn met en als zelf in het interdimensionaal bestaan is juist dat, want er zijn vele, vele interdimensionale wezens – en mijn ervaring in en als het ontvangen van assistentie en ondersteuning is dat ik die beslissing maak voor mij en onvoorwaardelijk de assistentie en steun ontvang en mijzelf toepas in en als de assistentie en steun die met mij gedeeld is, die mij gegeven is – en daarin bepaal ik mijn ervaring voor mij.

http://www.desteni.net/index.php?option=com_content&view=article&id=390:hoe-een-portaal-te-zijn-14-de-wereld-alleen-waarom-&catid=85:zelf-portaal-zijn&Itemid=195


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen het onvoorwaardelijk delen van en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn om in eenzaamheid te vervallen als ik zonder partner leef en mezelf daarmee de kans ontneem al(l)een te gaan staan in en als mezelf, aangezien ik druk ben, onderdrukt ben, met de eenzaamheid in en als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik weer in de eenzaamheid stap omdat ik denk dat dat nodig is om al(l)een in op staan, om vervolgens te zien dat ik een enorme fout heb gemaakt en alles heb weggegooid wat ik had opgebouwd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik kan weggooien wat ik heb opgebouwd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik iets heb opgebouwd wat 'waardevol' is, het enige wat ik heb opgebouwd is weerstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen dat ik zoveel weerstand heb opgebouwd.

Weerstand - wederstand; tegenstand; verzet; 'het zich niet laten verplaatsen'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het woord weerstand een negatieve lading te geven, in plaats van in te zien dat het woord op zich niet negatief is zoals bovenstaande definitie beschrijft;
de weerstand als tegenstand, verzet komt uit de weerstand op mijn eigen mind, weerstand als in tegenover staan, wat gaat stoppen door het zien dat de mind ondersteunt, waardoor ik als zelf kan gaan staan en me 'niet meer laat verplaatsen' in en als de mind in de vorm van reacties maar laat ondersteunen door in de mind te zien waar ik me van mezelf heb afgescheiden om me vervolgens een en gelijk te maken als deze afscheiding als mezelf; op deze manier kan ik een en gelijk als de weerstand worden en hierin opstaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van mijn eigen weerstand, waarmee ik me heb afgescheiden van de kans op te staan een en gelijk als zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik al heb gestaan en ben gevallen, in plaats van in te zien dat ik nog niet echt als zelf ben gaan staan, en dus ook niet kan of hoef te wederstaan; ik hoef niet terug naar een positie die ik ooit heb gehad waarop ik veel weerstand heb opgebouwd en door te denken dat ik terug moet naar die ervaring behoud ik mijn weerstand, zonder in te zien dat die ervaring niet echt is maar gecreeerd in en als de mind; ik kan de weerstand die ik op deze ervaring heb opgedaan in/als het proces vergeven en mezelf corrigeren, waardoor ik kan gaan staan een en gelijk als zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de sex te missen als ik alleen sta, wat tot nu toe geheel of gedeeltelijk sex als de mind is geweest, dus ik als de mind zal de ervaring van sex als de mind missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit missen als de mind van sex als de mind als 'afscheid' te ervaren, wat betekent dat ik me heb afgescheiden van sex als de mind; ik zie deze ervaring als iets buiten mezelf waar ik een ander voor nodig heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van sex als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien hoe en waar ik me afscheid van sex als de mind; ik heb me afgescheiden van de ervaring die sex als de mind geeft, nl bevrediging - tevredenheid, en zoals ik eerder benoemde heb ik mezelf vergeven dat ik geen tevredenheid ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen in sex tevredenheid als bevrediging te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de bevrediging van sex als enige tevredenheid te kennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik verdwijn als ik de mogelijkheid tot sex stop door sex als enige ervaring van bevrediging/tevredenheid te kennen, wat dan tevredenheid als ervaring van een zijn moet zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bevrediging tijdens de sex als tevredenheid als een zijn heb ervaren en gedefinieerd, waardoor ik nu bang ben om deze ervaring los te laten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven een man nodig te hebben om een zijn als tevredenheid als bevrediging tijdens de sex te ervaren, in plaats van in te zien dat ik een en gelijk als zelf als de adem kan worden zonder sex nodig te hebben; hiervoor moet ik wel de mind en dus ook sex als de mind en mijn afhankelijkheid in/als de mind van de man stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb erg veel genoten te hebben van sex als de mind, zonder te zien hoe ik daarmee polariteit creeerde in en buiten mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het prettig te vinden dat er iemand in huis is die altijd zin in sex heeft, zonder dat het moet; alleen de mogelijkheid geeft een 'gerust' gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een gerust gevoel te koppelen aan de mogelijkheid van sex in ieder moment, dus aan de man die aanwezig is en zin in sex heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hier dus uit te rusten bij de man, bij de mogelijkheid tot sex door de aanwezigheid van een man die ik als 'mijn man' kan beschouwen en waar ik in overleg sex mee kan hebben om tot rust te komen, tot rust als bevrediging als tevredenheid als een ervaring van eenzijn gekoppeld aan de ervaring van sex als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit het moeilijkste punt te vinden om op te geven in het proces van alleen staan, alleen zonder verbinding met een man; het opgeven van de mogelijkheid tot sex wat mij een gerust gevoel geeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat dit geruste gevoel echt is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat (de mogelijkheid tot) sex de enige 'vorm' van rust als eenzijn is, in plaats van in te zien dat dit geruste gevoel tijdelijk is en altijd afhankelijk van de man, wat juist veel onrust en conflict geeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit geruste gevoel steeds voorop te stellen in mijn keuze van het samenzijn met een man, waardoor ik mezelf constant heb moeten missen door enorm veel conflict in en buiten mezelf te creeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een relatie kon bouwen op dit geruste gevoel van de mogelijkheid tot sex als de mind, in plaats van in te zien dat relatie, bouwen en sex als de mind alle drie aspecten van de mind zijn en dus niet echt; hierdoor heb ik de relatie ook nooit kunnen voortzetten, aangezien alles wat niet echt is verdwijnt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf keer op keer teleur te stellen door een relatie te starten in en als de mind, terwijl ik ergens iedere keer al zag dat er iets niet 'klopte' maar ik was niet 'bij machte' hier richting in te geven aangezien ik leefde als de mind en niet als zelf, en ik mezelf keer op keer afhankelijk maakte van de man door sex als de mind als enige rust te ervaren en daarmee als 'basis' van de relatie te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gelijkende ervaringen te benoemen als keer op keer, waarmee ik mezelf steeds dommer en dommer ga voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf dommer te voelen door in herhaling te vallen en dit te benadrukken door de woorden keer op keer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in 'herhaling te vallen', herhaling in en als de mind, in plaats van de herhaling te stoppen, te ademen en richting te geven als zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dus feitelijk de polariteit/het conflictpunt als basis te maken van een relatie in en als de mind, dus de mind als basis te maken, terwijl ik al jaren 'zoek' naar een basis in en als zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me blij, gerust, vervuld te voelen als ik naar huis ga als daar een man woont, en een emotie van verdriet, verslagenheid en eenzaamheid te ervaren als ik naar huis ga als ik daar alleen woon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen wonen te definieren als een emotie van verdriet, verslagenheid en eenzaamheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb samen wonen te definieren als een gevoel van blijheid, gerustheid/gesustheid en vervuld zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een (penis van) de man nodig te hebben om me 'vervuld' te voelen, in plaats van in te zien dat vervuld voelen slechts een tijdelijke toestand is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te laten sussen met de penis van een man, sussen als bevredigen als tevreden stellen, uit gemis van gewaarzijn, van een en gelijk zijn in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik me vervuld in mezelf moet voelen, in plaats van in te zien dat ik me niet vervuld hoef en kan voelen in mezelf, ik kan het gevoel van (verlangen naar) vervulling stoppen en vergeven om uiteindelijk gewaar te worden, een en gelijk als zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf dus feitelijk te laten sussen door mijn eigen gevoelens en emoties, opgeroepen door de aanwezigheid van een man, om vervolgens boos te worden op de man dat hij me loopt te sussen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn boosheid over het gesust worden door mijn eigen gevoelens en emoties, opgeroepen door de aanwezigheid van een man, te projecteren op de man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een emotie van verdriet te ervaren als, nadat ik eerst allerlei gevoelens en emoties in mezelf creeer als reactie op de aanwezigheid van de man, de man of ik zelf vervolgens weg ga, en ik alleen 'achter blijf' of 'weg ga' met al deze zelf gecreeerde gevoelens en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf klein te houden in en als de mind, uit angst dat als ik in en als mezelf ga staan ik geen man meer kan vinden om mee samen te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hier wederom een excuus te verzinnen om niet alleen te hoeven staan, want feitelijk komt de angst dat ik 'geen man kan vinden' neer op de angst om alleen te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander te lopen pushen op hetzelfde moment op dezelfde plek in het proces te zijn als ik, het proces om alleen te gaan staan een en gelijk als zelf, terwijl ikzelf niet alleen durf te staan 'met alle consequenties' en daarom de ander ga lopen pushen om op hetzelfde moment op dezelfde plek in het proces te zijn, zodat ik niet alleen hoef te staan; hiermee vraag ik de ander een en gelijk als mij te worden in plaats van een en gelijk als zelf, wat geen levend voorbeeld zijn is maar een tijd en plaatsgebonden projectie vanuit de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat alleen staan 'consequenties' heeft, in plaats van in te zien dat juist leven in en als de mind een heleboel nabije en verstrekkende consequenties heeft.

consequentie - gevolg; gevolgtrekking; het streng doorvoeren van, het trouw blijven aan beginselen.
In Den Beginne......

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hier zijn te definieren als hier gelijk aan dat wat om me heen is in plaats van Hier gelijk als Zelf, waardoor ik me steeds buiten mezelf heb geplaatst en hier zijn als iets negatiefs heb ervaren doordat ik me hier altijd heb afgescheiden van mezelf, wanhopig zoekende naar iets om me heen wat 'de moeite waard is' om hier voor te zijn, wat me er vervolgens van weerhoudt om Hier een en gelijk als Zelf te willen zijn zolang ik niets om me heen 'de moeite waard vindt'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten waar ik moet kijken zonder te verdwijnen in dat wat ik om me heen zie en me daarmee af te scheiden van mezelf.

Ik Stop, Ik Adem; Ik ben Hier.